Tytuł wpisu jest długi, a to dlatego, że sprawa jest bardzo ważna i od razu musi przyciągać wzrok! Rozważałem postawienie wykrzyknika w tytule, ale to już by była histeria. Albo tryumfalizm…

Carlo DiClemente ze współpracownikami dokonał przeglądu artykułów naukowych opublikowanych między 2007 a 2017 rokiem, a dotyczących wyników badań nad skutecznością zastosowania oddziaływań motywujących w leczeniu różnego rodzaju uzależnień. Jest to szczególnie ważne w naszym polskim kontekście, ponieważ lecznictwo uzależnień przechodzi obecnie zasadniczą metamorfozę i jest oczywiście zasadniczo ważne, by ta przemiana uwzględniała ustalenia naukowe. Dotychczas powszechną praktyką w szkoleniu terapeutów uzależnień było odwoływanie się do dialogu motywującego jako narzędzia, którego skuteczność jest naukowo potwierdzona. I rzeczywiście, przegląd literatury naukowej opracowany przez DiClemente i in. potwierdza wysoką skuteczność w przypadku uzależnienia od marihuany, pewną skuteczność w przypadku hazardu, natomiast nie potwierdza, by dialog motywujący był skutecznym narzędziem w przypadku leczenia uzależnienia od metamfetaminy i opiatów.

DiCelemente et al. (2017), MI review, table 3
DiCelemente et al. (2017), MI review, table 3

Jak widzimy, badania nie potwierdzają skuteczności korzystania z dialogu motywującego przy leczeniu uzależnienia od metamfetaminy i opiatów. W dodatku zestawienie badań pokazuje, że dialog motywujący nie działa silniej w przypadku uzależnienia od kokainy i psychostymulantów niż brak oddziaływań.

Michał Czernuszczyk

cały artykuł:

Carlo C. DiClemente, Catherine M. Corno, Meagan M. Graydon, Alicia E. Wiprovnick, Daniel J. Knoblach, Motivational Interviewing, Enhancement, and Brief Interventions Over the Last Decade: A Review of Reviews of Efficacy and Effectiveness, w: Psychology of Addictive Behaviors © 2017 American Psychological Association
2017, Vol. 31, No. 8, 862–887, http://dx.doi.org/10.1037/adb0000318



Dołącz do rozmowy

2 komentarze

    1. Czy samo w sobie to, że “zależy, które badania przytoczyć”, nie jest przesłanką, by nie traktować jako priorytetowe badawczego potwierdzania skuteczności? Rozumiem, że mówimy o rzetelnie przeprowadzonych badaniach, konsekwencji w publikacji (braku wybiórczości w postaci publikowania tylko tego, co potwierdza tezę) i powszechnym dostępie do badań.
      Dziękuję za komentarz.
      MCz

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *